“Крынічка”. Панядзелкавая чытанка – Ксавэрык і песьня радасьці

Штопанядзелак “Крынічка” прадстаўляе вам добрую чытанку для бацькоў і дзетак. Пасля цяжкога дня-панядзелка ўвечары так цудоўна пачытаць разам добрую гісторыю!..

У апавяданнях аўстрыйскай пісьменніцы Лене Майер-Скуманц “…калі ты так думаеш, Божачка” вы знойдзеце гісторыі пра хлопчыка Ксавэрыка, якія апісваюць тыя ці іншыя здарэнні ў яго жыцці. У гэтых гісторыях няма нічога дзіўнага, няма цудаў – усё звычайна. І Ксавэрык таксама звычайны хлопчык, праўда, у яго ёсць сябар – гэта Божачка. Ён заўсёды побач і Ксавэрык вельмі любіць з Ім размаўляць…

Пераклаў Сяргей Шупа, ілюстрацыі Аксаны Ючкавіч.

Ксавэрык і песьня радасьці

drevaНа Каляднай імшы Ксавэрык пачуў песьню, пра якую ён яшчэ не адзін дзень мусіць падумаць. Ён і ня ўсё зразумеў, пра што там сьпяваў хор, але прынамсі гэта запомніў: Неба мусіць весяліцца й зямля радавацца, калі прыходзіць Госпад. Мора мусіць шумець ад радасьці, і ўсё, што ў моры плавае й жыве. Дрэвы ў лесе мусяць радавацца, калі прыходзіць Госпад…

“Але ж ты ўжо тут”, – кажа Ксавэрык Божачку. I маўчыць, каб пачуць, што яму адкажа Божачка.

“Так, – кажа Божачка. – Я тут”.

“I што, яны радуюцца?” – пытаецца Ксавэрык.

“Радуюцца”, – кажа Божачка.

“Я ніколі яшчэ ня чуў, як дрэва радуецца, – кажа Ксавэрык. – Можа ў мяне вушы не такія добрыя…”

kasztan“Вушы ў цябе добрыя, – кажа Божачка. – А апрача вушэй я даў табе яшчэ вочы, і нос, і кончыкі пальцаў, і ўвогуле вельмі шмат скуры. Ты мусіш усім гэтым карыстацца”.

“Добра, калі ты так думаеш, – кажа Ксаверык. – Дык я зараз жа пайду і ўсё абслухаю да рэшты”.

Ён тупае па вуліцы, абыходзіць рынкавы пляц і вяртаецца ў сад. Ён настаўляе вушы, паднімае нос высока ў паветра, шырока расплюшчвае вочы, каб не прапусьціць нічога зь вялікае радасьці.

I сапраўды:

Цёмная хмара ў небе радуецца сьветлым краем.

Пякарня радуецца цёплым дымам і пахам сьвежасьпечанага хлеба.

Такса перад супэрмаркетам радуецца сваім хвастом.

Столькі гатункаў радасьці.

taksaА каштан у садзе зь цьвёрдымі чырвона-рудымі пупышкамі – ён таксама радуецца?

Ксавэрык здымае пальчаткі й прыкладае рукі да камля. Ён прыціскаецца тварам да чорнае кары. Ксавэрык чакае. Ён чуе сваё дыханьне, і гэта вельмі прыгожа. Удых, выдах, удых, выдах, халоднае паветра ўваходзіць праз нос, цёплае паветра выходзіць з рота. Цёплае паветра робіцца аблачынкамі. Яны на імгненьне павісаюць перад Ксавэрыкавым тварам, а пасьля паднімаюцца ўздоўж камля ўгору. Ксаверык цешыцца. Ён думае: Я радуюся маім дыханьнем.

Ён адчувае дрэва на сваёй цёплай скуры. “Прывітаньне, дрэва, – кажа Ксавэрык, – думаю, што ты радуесься разам са мною”.

Падрыхтавала Вольга Севярынец

Шаноўныя чытачы! Krynica.info з’яўляецца валанцёрскім праектам. Нашы журналісты не атрымліваюць заробкаў. Разам з тым праца сайту патрабуе розных выдаткаў: аплата дамену, хостынгу, тэлефонных званкоў і іншага. Таму будзем радыя, калі Вы знойдзеце магчымасць ахвяраваць сродкі на дзейнасць хрысціянскага інфармацыйнага парталу. Па магчымых пытаннях звяртайцеся на krynica.editor@gmail.com
09.02.2015 Цікава ведаць| Тэгі: , , ,


Падобныя навіны


Апошнія навіны

Апошнія навіны

Блогі
Падтрымаем сайт талакой

Абвесткі

Рубрыка

Спецпраекты