Ксёндз Аляксандр Амяльчэня. Наша дзяржаўнасць – наш Касцёл

j_logo

Krynica.info працягвае публікацыю разважанняў беларускіх хрысціянскіх святароў з нагоды 100-гадовага юбілею з дня абвяшчэння 25 сакавіка 1918 года незалежнасці Беларускай Народнай Рэспублікі. Сёння прадстаўляем вашай увазе меркаванне каталіцкага святара, ксяндза Аляксандра Амяльчэні.

Беларуская дзяржаўнасць і Касцёл – наколькі магчыма гэта формула? – вось такое пытанне нараджаецца ў гэтыя дні. І тут узгадваюцца маладыя і імпэтныя святары, якія высакародна імкнуліся служыць свайму народу, даць яму асвету і духоўнае прасвятленне: Францішак Будзька, Андрэй Цікота, Вінцук Гадлеўскі, Адам Станкевіч, Станіслаў Глякоўскі, Канстанцін Стаповіч, Язэп Германовіч, Фабіян Абрантовіч, Аляксандар Астрамовіч, Антон Шышка ды многія іншыя.

Жыццё нашага Касцёла ў пачатку ХХ стагоддзя было непарыўна знітавана з нацыянальным адраджэннем, з якім многіх маладых ксяндзоў лучыў свабодалюбны пафас, ідэі гуманізму і справядлівасці, сацыяльнае роўнасці і народнага абуджэння. Бо большасць тых ксяндзоў, што стаялі ля вытокаў многіх беларускіх рухаў, а ўрэшце і Беларускай Народнай Рэспублікі, самі паходзілі з народу, розных куткоў нашага краю, а таму, як бадай, ніхто, вычувалі патрэбы і жаданні сваіх родных людзей…

100-годдзе беларускай дзяржаўнасці – гэта іх свята. Свята гэтых “хлопцаў з вёсак”, што сталі ксяндзамі, не хавалі сацыялістычных ідэяў, прасякнуліся абавязкам і спагадаю да свайго народу. Яны абралі сабе пакуты, а многія – смерць, чым кінуць свой народ і сваю зямлю… Гэта былі адказныя ідэалісты… І давайце скажам шчыра, у свой час у іх мала што атрымалася, але іх ідэі не прапалі, зерне чакала свайго часу… І цяпер мы карыстаемся плёнам іх працы – перакладамі, ідэямі, паэзіяй, прыкладамі асабістае мужнасці, чалавечае годнасці і святарскага трывання…

Ці гэта і наша свята – сучасных беларускіх святароў? Толькі ў адным выпадку – калі мы нашчадкі ідэалаў нашых папярэднікаў: блізкасці да народа і адчування яго душы, бескампраміснай любові да Касцёла, абвостранага і нават радыкальнага пачуцця сацыяльнай справядлівасці і салідарнасці з пакрыўджанымі, выключнай працавітасці (не блытаць з мітуслівасцю), інвеставання ў высакароднае і вартае, а самае галоўнае – любові, шанавання і шукання “свайго”.

Для некаторых, магчыма, гэта гучыць высакамоўна, але многія з нашых братоў пачатку ХХ стагоддзя ахвяравалі ўласным жыццём за гэтыя ідэалы. Рамантычныя інтэнцыі святароў-адраджэнцаў сталі больш рэчаіснымі, чым прагматычныя палітычныя асягненні іншых. І пацвярджэннем гэтаму – сённяшняя беларуская дзяржаўнасць. Згадваючы іх самаахвярнасць тады, мы павінны ганарыцца імі сёння. І самае вялікае іх ушанаванне з нашага боку – не праспаць тых шанцаў, якія дорыць нам зараз гісторыя.

Кс. Аляксандр Амяльчэня

Чытайце таксама:

Ксёндз Кірыл Бардонаў. Калісьці не народ, а цяпер народ

Пастар Антоні Бокун. Чаму мы адзначаем 100-годзьдзе БНР

Протаіерэй Сяргей Горбік. Стагоддзе БНР у хрысціянскім вымярэнні

Шаноўныя чытачы! Krynica.info з’яўляецца валанцёрскім праектам. Нашы журналісты не атрымліваюць заробкаў. Разам з тым праца сайту патрабуе розных выдаткаў: аплата дамену, хостынгу, тэлефонных званкоў і іншага. Таму будзем радыя, калі Вы знойдзеце магчымасць ахвяраваць сродкі на дзейнасць хрысціянскага інфармацыйнага парталу. Па магчымых пытаннях звяртайцеся на krynica.editor@gmail.com
17.03.2018 Каментары і аналітыка| Тэгі: , ,


Падобныя навіны


Апошнія навіны

Апошнія навіны

Блогі
Падтрымаем сайт талакой

Абвесткі

Рубрыка

Спецпраекты