“Мы не пакаяліся ў злачынствах камунізму”. Фотарэпартаж з “Ланцуга пакаяння” ў Мінску

 

DSC_1177_новый размер (2)

На Ланцуг пакаяння «Курапаты-Акрэсціна. Ніколі зноў», які прайшоў 21 жніўня ў Мінску, прыйшлі тыя, хто бачыць неабходнасць у пакаянні за злачынствы камуністычнага рэжыму. Карэспандэнты партала “Krynica.info” запыталі ў вернікаў розных канфесій, чаму яны вырашылі прыйсці на ланцуг.

DSC_1051 (1)_новый размер DSC_1056 (1)_новый размер DSC_1059 (1)_новый размер

DSC_1070_новый размер

Каля фінальнай кропкі ланцуга – ізалятара часовага ўтрымання на Акрэсціна – сабралася некалькі сотняў чалавек. Са сцягамі. З крыжамі і іконамі. З плакатамі. І са спевамі праслаўлення.

DSC_1148_новый размер

Лада, верніца царквы хрысціян веры евангельскай “Благадаць” пераканана, што тое, што зараз адбываецца на Акрэсціна, – гэта спадчына Курапатаў: “Як пры камуністычнай уладзе расстрэльвалі людзей, так і зараз адбываецца фактычна тое ж самае. Мы не пакаяліся ў злачынствах, калі СССР распаўся. Таму зараз прыйшоў час народу зразумець, чаму ў нас усё так”.

DSC_1155_новый размер

DSC_1157_новый размер

У ланцугу былі прыкметныя дзве жанчыны, якія стаялі з плакатамі і іконамі. Ганна – каталічка, а Таццяна – праваслаўная верніца. Жанчыны пазнаёміліся на адной з акцый салідарнасці ў горадзе.

DSC_1189_новый размер

Цяпер яны ходзяць разам і моляцца. Ганна моліцца за ўнукаў і праўнукаў: “Калі мае праўнукі падрастуць, я хачу, каб калі ў іх будзе раптам іншае меркаванне, іх не забівалі. Закон павінен быць вышэй за ўсё. Калі я парушыла закон, мяне таксама трэба судзіць”. Таццяна паказвае малітву, якой яна моліцца за супрацоўнікаў сілавых структур: “Мы молімся і за АМАП, бо яны не разумеюць, што робяць. Мы хочам, каб ніколі ў Беларусь не вярнуўся фашызм. Мы вартыя іншага жыцця”.

DSC_1193_новый размер

Вікторыя – каталічка. У ланцугу яна стаяла з ружанцам і малілася: “Я лічу, што малітва за тых, хто загінуў у 1937-ым, за тых, хто пацярпеў у наш час, – гэта тое, што патрэбна Беларусі. Калі б у нашай краіне было больш людзей, у сэрцах якіх жыве Бог, магчыма, такіх падзей не было б наогул, ці нам было б прасцей з імі справіцца. Я прыйшла сюды таму, што ў Бога няма рук акрамя нашых. Калі кожны з нас будзе рабіць хаця б нешта – маліцца, дапамагаць, выслухваць тых, каму балюча, выходзіць да людзей – можа тады ў нас будзе шанец?”.

DSC_1218_новый размер

Кацярына, каталічка, жадае, каб людзі нарэшце прымірыліся і зразумелі адзін аднаго: “Хочацца, каб усе мы нарэшце задумаліся і пакаяліся”.

DSC_1164_новый размер

DSC_1206_новый размер

На ланцугу сярод іншых вылучаліся некалькі чалавек з вялікімі драўлянымі крыжамі і плакатамі з надпісамі пра пакаяння. Гэтыя людзі – адна сям’я, яны ходзяць у царкву евангельскіх хрысціян-баптыстаў. Васіль, які прыйшоў на акцыю з жонкай, сынам і нявесткай, кажа, што галоўнае для яго тут – гэта заклік да пакаяння: “Мы прыйшлі з гэтым жа заклікам, бо большасці беларусаў трэба пакаяцца”.

DSC_1183_новый размер

DSC_1214_новый размер

DSC_1168_новый размер

DSC_1217_новый размер

 

Вікторыя Чаплева

Фота Эльвіры Гарошка

Шаноўныя чытачы! Krynica.info з’яўляецца валанцёрскім праектам. Нашы журналісты не атрымліваюць заробкаў. Разам з тым праца сайту патрабуе розных выдаткаў: аплата дамену, хостынгу, тэлефонных званкоў і іншага. Таму будзем радыя, калі Вы знойдзеце магчымасць ахвяраваць сродкі на дзейнасць хрысціянскага інфармацыйнага парталу. Па магчымых пытаннях звяртайцеся на krynica.editor@gmail.com
22.08.2020 Беларусь, Грамадства, Фотарэпартаж| Тэгі: , , ,


Падобныя навіны


Апошнія навіны

Апошнія навіны

Блогі
Падтрымаем сайт талакой

Абвесткі

Рубрыка

Спецпраекты