Калі ласка, не параўновайце пакліканні

малітваАднойчы заўважыў у сабе такую рэч, што за доўгія гады катэхэзаў, (пры)касцельнага жыцця, дзясяткі пілігрымак і моладзевых спатканняў дзесьці глыбока ўва мне засела пачуццё, што быць святаром ці манашкай – зачот. Рэшта – гэта так, для шэрай масы. А вось каб сапраўды стаць святым, баксіраваць на евангелізацыйным рынгу, дык толькі ксяндзом. А яшчэ лепш манахам. Пасля моманту жаху пачаўся доўгі пошук крыніцы гэтага ўнутранага пераканання. Дык вось.

Гэта ўсё т.зв. рэкалекцыі пакліканняў. І ўвогуле ўсе размовы пра пакліканне. Свядома ці не свядома ўсе гэтыя насамрэч глыбокія думкі кшталту “жніво вялікае, а работнікаў мала” ўжываліся па патрэбе духоўнікаў. Менавіта па іх патрэбе, не Божай. Яксьці незаўважна праціснулася адна з самых страшных спакусаў – параўнанне. Параўнанне пакліканняў. Рэчаў не тое што роўных, але ўвогуле немагчымых да якогасьці градацыйнага супастаўлення.

Сёння гэта хвароба, на жаль, жыве ў свядомасці вялікай, калі не большай часткі каталікоў. У семінарыях і кляштарах перад вечнымі шлюбамі праводзяцца дзясяткі рэкалекцый, а маладым парам перад іх вечным шлюбам дастаткова 9 гадзін стандартных спатканняў. Настаяцелі не дазваляюць клерыкам і малодшым законніцам прыходзіць не тое што на вяселлі, а часам і шлюбы сяброў, хоць самі палымяна кажуць пра велічыню і прыгажосць стварэння новай сям’і. Арганізуецца шмат рэкалекцый для распазнання паклікання, але ж размова там ідзе толькі пра адно пакліканне…

Кожны веруючы павінен несці Евангелле. Без розніцы святар ён ці дворнік. І трэба скончыць з размовамі пра г.зв. асаблівыя пакліканні. Падаецца, што шмат якія праблемы Касцёла бяруцца з таго, што каталікі зацыкліваюцца над сваёй роляй у грамадстве, а не над тым, як Бога несці іншым.

Меркаванні аўтараў блогаў могуць не супадаць з меркаваннем рэдакцыі Krynica.info

21 верасня 2015 | Блогі | Тэгі:

Падобныя навіны


Апошнія навіны

Апошнія навіны

Блогі
Падтрымаем сайт талакой

Абвесткі

Рубрыка

Спецпраекты