На развітанне

DSC05540Ад рэдакцыі. 7 жніўня ў Празе ва ўзросце 86 гадоў памёр дзяяч беларускай дыяспары Юрка Станкевіч. Ён нарадзіўся 18 сакавіка 1928 года ў Вільні ў сям’і беларускага дзеяча Янкі Станкевіча і чэшкі Марыі Новакавай. З 1944 года на эміграцыі: спачатку ў Нямеччыне, з 1947 года – у ЗША. Працаваў інжынерам. Ужо на пенсіі пераехаў у Прагу. Сябра Рады БНР, заснавальнік суполкі «Пагоня», сузаснавальнік і галоўны рэдактар часопіса Belarusian Review, электроннага часопісу “Крывія”. Паклаў пачатак дзейнасці у Празе беларускай клубоўні і беларускай нядзельнай школы. Аўтар падручніка па гісторыі Беларусі для беларускіх школ за мяжою, беларускай чытанкі.

 

Я сяджу ў зале чакання ў лекара і гадзіну ўжо чакаю на справаздачу аб абследаванні маёй маці. Тут горача і душна. Пачынаю злавацца. Што яны там робяць! Столькі часу, дзеля адной паперы! А мама ўвесь час у машыне чакае! Як яны тут…

З раззлаваных думак мяне вырывае званок тэлефона. Марцін тэлефануе і перадае мне навіну. Нягледзячы на спякоту, палівае мяне халодным потам. Спадар Юрка памёр гадзіну назад…

Чаканне перастае быць доўгім. Дзядзькі Юркі больш няма… Узлаванне знікае. Ужо ніколі яго не ўбачу… Перастаю ўсведамляць душную залу чакання. Пачынаю глытаць слёзы… Я ж не паспела… Сэрца баліць. Я яму ўжо не скажу… Я адчуваю пустэчу. Мы гэта чакалі, аднак… Пры гэтым, яшчэ год таму… Нават паўгады таму…

Добры Божа, вытры слёзы тых, хто яго любілі. Пане Ісусе, суцеш засмучаныя сэрцы. Госпадзе… З маіх вуснаў пачынае ліцца нямая малітва падзякі.

Госпадзе, дзякую Табе, што я магла ведаць яго! Дзякуй за час, праведзены ў яго прысутнасці! Дзякуй Табе, што ён тут быў, што жыў і што ён пакінуў за сабой такую спадчыну! Дзякуй Табе за ўсіх беларусаў, якім ён дапамог стацца беларусамі! Дзякуй за яго прыклад яго жыццёвых пазіцый, якімі паўплываў на многіх каля сябе. Дзякуй, што ён не прамарнаваў сваё жыццё. Дзякуй, што ён быў увасабленнем любові, пакоры, ахвярнасці, адданасці, настойлівасці. Дзякуй за яго глыбокую мудрасць, жыццёвую сілу, працавітасць. Дзякуй за яго здольнасць матываваць, асацыяваць, аб’ядноўваць і прыміраць. Дзякуй за яго прыклад сумленнасці і характару.

Госпадзе, ён Цябе ведаў. Я веру, што цяпер ён ужо радуецца разам з Табой на нябёсах. Я веру, што аднойчы мы там зноў убачымся.

Спадару Юрку, у маім сэрцы смутак, але душа радуецца, што я магла Вас сустрэць і кавалак свайго жыцця ісці разам з Вамі. Дзякуй Вам за ўсё і да пабачэння Там, у нашага з Вамі нябеснага Айца.

Святлана Вранава, Чэхія. Фота з архіву Святланы Вранавай

DSC05527

DSC05540

DSC05556

DSC05598

DSC05617

DSC05627

Dzien_voli_Praha_2013_026

Dzien_voli_Praha_2013_041

Dzien_voli_Praha_2013_062

Dzien_voli_Praha_2013_067

Toast, Z, Sv

Меркаванні аўтараў блогаў могуць не супадаць з меркаваннем рэдакцыі Krynica.info

vranova

Хрысціянская верніца і аматарка беларускай мовы з Чэхіі, арнітолаг. Была ў Беларусі двойчы: у 2008 і 2010 гадах, пасля чаго патрапіць у краіну ў яе не атрымлівалася. Вывучыла беларускую мову самастойна, каб паказаць беларусам, што магчыма. Пераклала з беларускай на чэскую мову гімн «Магутны Божа» Наталлі Арсенневай, кнігі «Люблю Беларусь» Паўла Севярынца і «Залаты век Беларусі» Станіслава Акінчыца.

07 жніўня 2014 | Блогі | Тэгі:

Падобныя навіны


Апошнія навіны

Апошнія навіны

Блогі
Падтрымаем сайт талакой

Абвесткі

Рубрыка

Спецпраекты