«Крынічка». Панядзелкавая чытанка – Ксавэрык думае

Каждый понедельник «Крынічка» представляет вам хорошее чтение для родителей и детей. После тяжелого дня-понедельника вечером так чудесно почитать вместе хорошую историю!..

В рассказах австрийской писательницы Лене Майер-Скуманц «…калі ты так думаеш, Божачка» вы найдете истории про мальчика Ксаверика, которые описывают те или другие события в его жизни. В этих историях нет ничего удивительного и чудесного – все обычно. И Ксаверик тоже обычный мальчик, правда, у него есть друг – это Божачка. Он всегда рядом и Ксаверик очень любит с Ним разговаривать…

Перевод Сергея Шупы, иллюстрации Оксаны Ючкавич.

Ксавэрык думае

Са страхі павеці вісяць ледзяшы. Яны бліскуча-белыя з амаль празрыстымі кончыкамі. Здаецца, шчоўкнуць ціхенька пазногцем – і яны зазьвіняць. Ксавэрык шчоўкае ціхенька па адным ледзяшы. Лядзяш ламаецца, падае й са звонам разьбіваецца аб зямлю.

Ксавэрык глядзіць зьбянтэжана. Недзе ў яго ўнутры таксама чуецца звон: дзын, дзын, дзын. Ксавэрык прыслухоўваецца.

“Як быццам ува мне ўнутры нейкае рэха”, – кажа ён.

Дзьве вароны спрачаюцца за яблычны недагрызак. Прылятае трэцяя варона й разганяе тых дзьвюх сваёй вострай дзюбай.

“Вой, вой”, – адгукаецца недзе ў Ксавэрыка ўнутры.

“У мяне там рэха ўнутры”, – кажа спалоханы Ксавэрык.

На саннай горцы плача маленькі хлопчык. Можа, яму халодна, або ягоны старэйшы брат езьдзіць занадта хутка, або ён таксама хацеў бы пакіранаць санкамі, а іншыя яму не даюць.

Ксавэрык прыслухоўваецца й чуе, як у глыбіні ягонай душы таксама нешта плача.

“Божачка, – кажа Ксавэрык, – прыбяры гэта зь мяне”.

“Тое, што ты завеш рэхам?” – пытаецца Божачка.

“Ага. Калі ласка!” – кажа Ксавэрык. “Падумай над гэтым трошкі”, – кажа Божачка.

“Добра, калі ты так думаеш”, – кажа Ксаверык.

Ён вяртаецца дадому і йдзе да мамы на кухню. Маці ўсьміхаецца на ўвесь твар. “Яшчэ ніколі мне так добра не ўдаваўся яблычны пірог, – кажа яна. – Вось, пакаштуй”.

Ксавэрык адчувае, як недзе ў яго ў жываце нараджаецца сьмех, і яму робіцца цёпла й прыемна, нават яшчэ да таго, як ён кладзе ў рот першы кавалак пірага.

Тата таксама каштуе пірог.

“Ммм, – кажа ён маме, – ты мая любімая кухарка”. Ён нахіляецца й цалуе яе.

“Ммм”, – чуецца ў Ксавэрыка ўнуры, нібы муркае тоўсты кот, і прычына гэтаму – толькі татаў пацалунак.

“Божачка, – пытаецца Ксавэрык увечары ў ложку, – ці магу я выбіраць – калі я хачу чуць рэха, а калі не хачу?” І тады ён змаўкае і ляжыць ціха-ціха, каб пачуць, што яму адкажа Божачка.

“Не, выбіраць ты не можаш, – кажа Божачка. – Або яно гучыць заўсёды, або ты прыглушаеш яго так, што яно не гучыць зусім”.

“Хай гучыць, калі ласка, – кажа Ксавэрык. – Я падумаў”.

Подготовила Ольга Северинец

Дорогие читатели! Krynica.info является волонтерским проектом. Наши журналисты не получают зарплат. Вместе с тем работа сайта требует разных затрат: оплата домену, хостинга, телефонных звонков и прочего. Поэтому будем рады, если Вы найдете возможность пожертвовать средства на деятельность христианского информационного портала. По интересующим вопросам обращайтесь на krynica.editor@gmail.com